Meer dan "een complimentje" - #WijOverdrijvenNiet

A personal/political post today, in Dutch. I will be back to regular programming soon!

****


Tien dagen geleden was het Internationale Vrouwendag. Ah, Internationale Vrouwendag. Je zou denken dat je op deze datum vooral vrouwen aan het woord zou horen, maar elk jaar weer fungeert 8 maart als de krijgstrompet die een bepaald soort mannen ophitst om te praten over de ervaring van vrouwen, en hoe we die ervaring eigenlijk zouden moeten interpreteren (hint: niet zoals we dat zelf zouden doen. Wij zien het verkeerd). 

Excuus, ik steek te vlug van wal. Deze blogpost is een reactie op recente columns zoals die van Marc Didden voor De Morgen, of Guido Everaert voor diezelfde publicatie. Opiniestukken over Vrouwen Die Overdrijven, en Mannen Die Hun Best Doen. Beide stukken werden, wellicht niet toevallig, gepubliceerd tijdens de tien dagen na Internationale Vrouwendag. Mijns inziens zou men Internationale Vrouwendag beter omdopen tot Internationale Strijd-tussen-de-seksen-dag, want dat is waar het in de pers meestal op uitdraait. Vaak is die battle of the sexes eerder ludiek, niet echt gemeend. Maar wanneer een oudere, Vermoeide Intellectuele Man zich in het debat mengt met een stem die galmt van vals-zelfrelativerende autoriteit, dan hoor ik het al donderen in  Keulen. 

Het begint, zoals gezegd, op 8 maart. Yasmine Schillebeeckx schrijft een blogpost die uit haar leven gegrepen is, evocatief getiteld "Mijn naam is niet Hey Sexy". De blogpost wordt opgepikt en gepubliceerd door De Morgen. In dat artikel beschrijft ze situaties die ongetwijfeld voor het merendeel van de vrouwen herkenbaar klinken. Situaties waarin een vreemde ongevraagd zijn commentaar geeft over hoe je eruitziet. Okey, alles in orde, dat is iets waar ik als volwassen vrouw wel mee kan omgaan. Maar dan specificeert Yasmine. 

Een subgroep van dat soort situaties is anders. Je voelt het meteen. Je maag keert, het haar op je armen gaat rechtop staan, je bent ineens hyper alert. Dat zijn de momenten wanneer het direct duidelijk wordt dat dit geen interactie is, maar een monoloog. Een man die jouw aandacht opeist om zijn mening en zijn motieven aan je duidelijk te maken, zonder dat hij reciprociteit verwacht. Het is geen flirterij, maar een machtsstrijd waarbij de man zijn autoriteit wil bewijzen. "Hier sta ik, ik kijk naar jou en beoordeel je". Elke zweem van flatterende bedoelingen verdwijnt doorgaans als een vrouw in zo'n situatie niet positief reageert. Dan blijft de man in kwestie aandringen, of hij wordt kwaad en dreigend. 

Een heel normale reactie, toch? Dat je iemand op straat een compliment geeft, dat die persoon dan vriendelijk laat weten niet geĂŻnteresseerd te zijn, waarna jij vervolgens kwaad wordt in plaats van
- je schouders op te halen en verder te gaan met je dag
- je excuses aan te bieden 
- of opgelaten af te druipen
 Nee? Nee, ik vind eigenlijk van niet. En jullie, als je eerlijk bent, ook niet, Didden-en-co.

En toch staat het internet vol met opiniestukken en reacties a la die van Didden, die vrouwen zoals Yasmine "preutse truttenbollen" noemen. Mensen zoals Didden pretenderen de stem van rationeel grijs te zijn in een zee van hysterisch zwart wit. Ze impliceren dat vrouwen in situaties zoals die die Yasmine beschrijft losgeslagen feminazi's zijn die niet kunnen omgaan met een compliment. Dat het nooit goed is, en dat vrouwen die klagen over hoe mannen met ze omgaan preutse mannenhaters zijn die dringend moeten leren zelf-relativeren. We moeten een voorbeeld nemen aan de "goede" vrouwen in het leven van Didden-en-co. Die zeuren niet. Die hebben hun prioriteiten op een rijtje. Reacties zoals die van Didden trachten vrouwen op hun plaats te zetten. Mooi zijn en zwijgen (of dankbaar knikken).

Als je vaak de ervaring van vrouwen relativeert, stel jezelf eens de vraag: wat verdedig je precies? Hoe komt dat toch, dat zoveel mannen zo defensief reageren op anekdotes waar zij zelf eigenlijk geen ervaring mee hebben? Want sta me toe om te veronderstellen dat Didden nog nooit een vrouw lastiggevallen heeft op straat. En toch kiest hij de kant van zij die dit wel doen, en niet van de vrouw die daar het slachtoffer van wordt. Waarom? Omdat hij denkt dat vrouwen hun negatieve gevoel jegens aanranders veralgemenen naar alle mannen? Omdat we volgens hem het onderscheid niet meer kunnen maken tussen een oprecht compliment, en lastig gevallen worden? Laat me je geruststellen, Marc: je hoeft niet defensief te worden. We hebben het niet over jou. Je mag aan onze kant staan. We denken er wellicht eigenlijk precies hetzelfde over. Laat je niet definiëren door je geslacht, maar door je zin voor moraliteit. Wij tegen zij, dat is niet vrouwen tegen mannen. Dat is gewone mensen tegen aanranders.

Want hoe zou je de mannen die vernoemd worden in het stuk van Inke voor Charliemag anders noemen? Of de jongens en mannen die mijn leven al hebben opgefleurd? Een niet exhaustieve bloemlezing.

- ik ben 10.  Een paar jongens in mijn klas hebben een nieuw spelletje bedacht. Ze knijpen hard met hun nagels in de billen van de meisjes. Ik krijg ruzie met de uitvinder van het spelletje. Iets later benadert hij me op de speelplaats met een scherf glas en bedreigt me. Wanneer ik dit aan mijn ouders vertel, zeggen ze dat de jongen "problemen heeft". Ik moet begrip voor hem opbrengen. Ik zie hem elke dag in de klas.

- ik ben 12. Mijn eerste weken in het eerste middelbaar worden gekenmerkt door mannelijke klasgenoten die om de beurt naast mij willen zitten. Onder de bank wrijven ze over mijn dijbeen. Sommige knijpen hard. Als ik kwaad word, vinden ze het pas echt grappig. De leerkracht doet niets.

- ik ben een jaar of 14. Ik laat onze honden uit samen met mijn zusje van 8. Er komt een man van eind 30 aangefietst. Hij blijft langzaam met ons meefietsen doorheen de amper bebouwde straten. Hij vertelt me dat hij me mooi vindt en een relatie met me wil. Ik negeer hem en probeer mij, mijn zusje en onze twee honden zo snel mogelijk veilig thuis te krijgen. Ik vertel alles aan mijn ouders, die met mij naar de politie gaan. De politie zegt dat ze hem kennen en dat hij niemand kwaad doet. Ik ben niemand, en mij lastigvallen is geen kwaad.

- Nog steeds 14. Ik ga voor het eerst met leeftijdsgenoten zonder ouderlijke begeleiding naar een pretpark. Op de trein merk ik dat een groep jongens een paar banken verder mijn aandacht probeert te trekken. Ze maken pijp-gebaren en vragen me voor hoeveel ik beschikbaar ben. Ik steek mijn middelvinger op. De jongens staan op en komen naar me toe. Ze leunen even dreigend over me heen, en slaan dan abrupt in het gezicht van de enige jongen in ons gezelschap. Hij loopt de rest van de dag in Walibi rond met een blauw oog.

- ik ben net 16. Ik ben een actief internetgebruiker en zoek sociale contacten op discussieforums. Ik maak geen geheim van mijn leeftijd. Ik maak seksueel getinte grapjes, zoals de meeste pubers. Ik heb binnen de week verschillende privé berichten van veel oudere mannen die me vertellen hoe ik hun verbeelding op hol doe slaan. Als ik de vleierij van twee van deze mannen afwijs, resulteert dit in een jaren aanslepende internet vete waarbij de mannen in kwestie zich profileren als een slachtoffer van mijn arrogantie en vrouwelijke charme. Ik voel me nog steeds onveilig als ik online een teken van leven van een van deze mannen opvang.

- Ik ben 18. Ik neem de trein en zit alleen in een coupé, overdag. Schuin tegenover me komt een man te zitten die opdringerig oogcontact probeert te maken. Hij begint te masturberen. Ik word kwaad en vertel hem dat hij zich moet schamen. Hij biedt zijn excuses aan. Twee minuten later gaat hij verder. Ik zeg hem dat ik de conducteur ga roepen. De man stapt bij de volgende halte af.

- Ik ben 20 en ga uit. Ik probeer op een feestje naar de WC te gaan. Twee mannen van twee koppen groter beletten me de doorgang en vangen me in een sandwich van opdringerig testosteron. Ik slaag erin ze weg te duwen. Ze blijven nog een hele tijd naar me gluren, starend om mijn blik te vangen terwijl de twee onder elkaar staan te smoezen.

Een open vraag: zijn er veel mannen die, als ze alleen over straat lopen en een busje ergens voor hun zien stoppen, meteen in hun hoofd een worst case scenario overlopen van wat ze zouden doen als ze ontvoerd zouden worden? Hoe je leven er verder uit zou zien na een verkrachting? Want ik kan je garanderen dat quasi elke vrouw een speciaal deel van haar hersenen reserveert voor dat soort gedachten. Het idee dat het ooit wel zal gebeuren, en dat je er dan maar mee moet omgaan, daar ben ik mee opgegroeid sinds ik oud genoeg ben om te snappen wat seks is.

Elke vrouw kan je dergelijke anekdotes vertellen, lees de reacties op Charliemag er maar op na. We zijn ervaringsdeskundigen die na al die jaren in een paar seconden kunnen bepalen of een man het goed bedoelt, of ons eigenlijk gewoon wil provoceren en domineren. Dit zijn geen sprookjes, maar ook geen nachtmerries. Dit is de realiteit. En de realiteit is voor de meeste vrouwen meer dan "een complimentje".

Ga in gesprek met de vrouwen in je leven. Wij overdrijven niet.

Meer informatie en interactie kan je hier vinden:
onze officiële website: http://wijoverdrijvenniet.org/
facebook: http://www.facebook.com/wijoverdrijvenniet
twitter: http://twitter.com/geenoverdrijver

58 comments

  1. Was ook al aan het twijfelen om mijn verhaal te doen. Van sommige reacties op de artikels in De Morgen ed van zowel mannen als vrouwen moet ik echt kotsen. Ik ben het kotsbeu om nageroepen en bepoteld te worden en daarna mij nog schuldig moet voelen omdat ik een "preutse truttemie" zou zijn en dat allemaal maar moet tolereren? Genoeg is genoeg.

    ReplyDelete
  2. DOEN Sté, je kan goed genoeg schrijven! En elk van ons heeft een publiek dat we echt kunnen doen nadenken. Dit is onze dagelijkse realiteit. Hoe meer dat erkend wordt, hoe makkelijker het wordt om om te gaan met die shit. Omdat je weet dat je in je recht bent, en dat het die ander is die zich moet schamen.

    ReplyDelete
  3. Het ergste is dan op zich nog niet eens altijd dat dit soort dingen gebeuren; daar wen je (helaas) aan omdat het toch niet stopt. Het ergste is dat, als het je dan toch zodanig hoog zit dat je het even ventileert, je bijna alleen kan rekenen op ongeloof en onbegrip.

    Of op van dat "goedbedoeld" advies, waarmee de fout bij het slachtoffer gelegd wordt. Want we moeten maar niet als vrouw geboren worden, als we niet lastiggevallen willen worden, hé!

    ReplyDelete
  4. weet je wat het stomme is? Dat mensen blijkbaar niet geloven dat we wel degelijk de opdeling kunnen maken tussen problematische aandacht, en beleefde aandacht. Vandaag liep ik op de meir en ik kom langs twee straatmuzikanten. Een van die twee maakt oogcontact met me, we glimlachen naar elkaar. Hij zegt "Hallo", ik zeg hallo terug, en dan zegt hij "u bent mooi". Ik bedank hem. Dat is toch niet zo ingewikkeld? Oogcontact maken, non verbaal verifiëren of de ander open staat voor contact, iets vriendelijks zeggen. Daar wordt geen enkele vrouw kwaad van. Mensen moeten niet denken dat we een verbod willen leggen op sociaal contact. Dat is gewoon belachelijk.

    ReplyDelete
  5. Ik weet het, maar ik vind het ook moeilijk om over te praten. Zeker voor de reacties van mensen uit de eigen omgeving. Mensen van wie je zeker weet dat ze het hart op de juiste plaats hebben, maar toch zelf ook dergelijk gedrag vertonen of goedpraten, of de problematiek minimaliseren. Ik heb het daar soms heel moeilijk mee.

    ReplyDelete
  6. Ja! Hoera! Super herkenbaar en zó wáár. Ik ben ook in mijn pen gekropen! #shamelesslinkdropping http://ameliajane.net/2015/03/18/ik-ben-juffrouw-truttenbol/

    ReplyDelete
  7. Ik heb die artikels ook gelezen en ik word er zo kwaad van! Het lijkt echt alsof ze totaal geen idee hebben waar het over gaat. Goed dat je dit schrijft!

    ReplyDelete
  8. Goed geschreven! Ik vind het zelf ook allemaal zo vreselijk... Als ze me naroepen krijg ik telkens het gevoel alsof ik geen eigen 'space' heb op straat, alsof ik me moedwillig op HUN territorium geplaatst heb. Alsof ik maar beter thuisgebleven was als ik met rust gelaten wou worden. En dan die reacties, van mannen. Ze zouden eens 1 ENKELE DAG van rol moeten wisselen.

    ReplyDelete
  9. Dat is precies wat het is. Territorium afbakening. Tonen dat de publieke ruimte van hun is, en dat wij er maar in lopen om beoordeeld te worden.

    ReplyDelete
  10. je weet vast al wat ik ga zeggen, maar kom: ik zou het gewoon schrijven. Je kan de toon ook zo houden dat je een gesprek opent in plaats van mensen in het defensieve te drijven en ze te beschuldigen. Als die mensen het hart echt op de goeie plaats hebben, dan geven ze om jou en je gevoelens en willen ze minstens luisteren.

    ReplyDelete
  11. Het is inderdaad géén illusie, zo blij dat je dit neerschrijt! En ik ben echt onder de indruk van jou verhalen, het is gewoon een schande dat mannen zich zo gedragen punt andere lijn.


    Elk jaar in Brussel rondom mijn school als ik naar mijn bus/tram/metro liep werd ik minstens 1x lastig gevallen (andere wijken waren om 1 of andere reden toch iets minder erg, alsof dat type mannen zich aangetrokken voelen tot bepaalde plaatsen). Snel voorbij stappen, doen alsof je geen Frans kent hielp meestal. Maar soms voelde ik mij echt enorm onveilig.


    Over laatst had ik het ergste meegemaakt in Antwerpen, naast mijn huis is er een soort inham naar de kapperszaak waar super vaak een man instaat van dat gebouw/de kapperszaak/... wat te turen naar buiten, en die bleef maar aandringen terwijl ik mijn sleutels zocht om binnen te gaan. Tot ik boos begon te roepen dat mijn 'man' het niet zo prettig zou vinden om te ontdekken dat ik lastig gevallen werd voor mijn eigen deur (erge is dat ik zelfs niet eens 'vriendje' zei maar direct suggereerde dat ik getrouwd was).



    Gelukkig bestaan er wel ook nog mannen die wel goed opgevoed zijn en die het voor ons op nemen. Ik wacht nog altijd op de dag dat deze praktijken gewoon voorgoed de wereld uit zijn :/

    ReplyDelete
  12. Je moet zeker de reacties op Charliemag lezen, verschrikkelijk als je hoort wat vrouwen allemaal meemaken in hun leven. Het is eigenlijk bijna de norm.

    ReplyDelete
  13. Het grote probleem zit hem er volgens mij in dat de 'normale' mannen Ă  la Didden zich aangevallen voelen door stukken zoals Yasmine en jij schrijven, omdat, zoals je zelf ook al aanhaalt, ze denken dat wij het verschil niet weten of aanvoelen tussen normale sociale omgang (waar heus een compliment bij mag zijn) en die andere opmerkingen die je een raar gevoel in de maag geven. Ja mannen, jullie mogen complimenten geven, jullie mogen vrouwen aanspreken, jullie mogen over vrouwen praten. Maar als je merkt dat de vrouw in kwestie er niet mee gediend is, als jullie handtastelijk worden ("Ik heb je niet op je gat getikt, echt niet! Jij moet wel gek zijn!") en nog erger, als jullie niet om kunnen met een vrouw die niet op jullie avances ingaat, dan hoop ik dat je merkt dat daar de grens ligt. Maar nee, er zijn mannen die dat niet kunnen aanvaarden, want 'we moeten toch blij zijn dat we goed in de markt liggen'. FUCK, ik word zo kwaad als ik eraan denk.

    Het is niet normaal om over straat te wandelen en te denken 'Ik zal maar snel stoppen met lachen en mijn gezicht op donderwolk zetten, want voor ik het weet, is het weer zover', of eerst eens diep adem te halen voordat je passeert langs een terrasje aan een of andere kroeg waar enkel mannen zitten, want je weeeet dat er een opmerking gaat komen. En die opmerking kan positief zijn (maar eerlijk, ik heb er weinig behoefte aan te weten dat Ă©Ă©n of andere lowlife die om 10 uur 's morgens zijn eerste Cara drinkt, vindt dat ik mooie benen heb), maar kan ook zo enorm onbehaaglijk zijn. Persoonlijk vind ik de ergste "Lach eens, je bent zo veel mooier als je lacht". Ik vind dat die opmerking echt zo hard samenvat hoe er soms over ons gedacht wordt, ook al is het zeker niet de vunzigste opmerking die bestaat.

    Enfin, rant, maar Annebeth, supergoed geschreven! Ik heb zelfs speciaal het lezen van je post uitgesteld tot vandaag omdat ik wist dat ik dan wat tijd ging hebben om serieus te ranten ;)

    ReplyDelete
  14. Heel mooi, Annebeth. Ik kan zelf talloze momenten bedenken waarin ik werd lastig gevallen op een manier die mannen nooit meemaken. Het is vooral belangrijk om te onderstrepen dat vrouwen de slechte ervaringen van mannen niet willen onderschatten, want die horen allemaal in hetzelfde systeem waarin mannelijkheid aan dominantie en op die manier aan agressie wordt gelinkt. Ik hoor de laatste tijd weer veel biologisch essentialisme over dit onderwerp, wat jammer is. Waarom zou je als man je intelligentie, zelfcontrole en andere kwaliteiten negeren om te kunnen volhouden dat dit soort gedrag natuurlijk en onstopbaar is?

    ReplyDelete
  15. Weeral ontzettend goed geschreven, Annebeth. Jammer dat het over zo'n onderwerp moet gaan...
    Ik heb zelf niet zo heel veel ervaring met ongewenste handtastelijkheden en ik vergeet nare opmerkingen gewoon vrij snel (we zijn het al gewoon zeker?), maar in mijn omgeving ken ik genoeg meisjes met soortgelijke (of ergere) ervaringen.

    Al gehoord van Fightback? Da's de organisatie van een vriendin van mij. Ze is enkele jaren geleden verkracht en heeft echt superlang moeten wachten op een proces, waarbij er nog eens ontzettend veel procedurefouten zijn gemaakt. Ze had genoeg kracht en durf om met haar verhaal naar de pers te stappen en ons lakse beleid tegen verkrachting en aanranding aan te kaarten.

    https://www.facebook.com/FightbackLikeABoss/timeline



    Soit, keep on spreading (y)our voice!

    ReplyDelete
  16. Mooi stuk en je hebt inderdaad een punt. Ik kreeg laatst als ZZP'er ook een quasi flirterige reactie van iemand die een beetje in dezelfde branche werkt en graag een keer samen wilde praten. Ik ga echt nooit meer met die man afspreken, vreselijk. En als kind ben ik ook erg lastig gevallen door jongetjes die verliefd op me waren, vreselijk.


    Alleen toen ik 15-25 was vond ik die mannelijke aandacht juist heel erg fijn, veel makkelijker dan kritische aandacht van meisjes. Toen heeft het me heel veel zelfvertrouwen gegeven. Dat is een beetje de andere kant van de medaille. Ik denk ook dat ik soms bepaalde opdrachten krijg omdat ik een vrouw ben.


    Maar goed, de voorbeelden die je aanhaalt gaan wel veel te ver, daar moet wel iets tegen gedaan worden.

    ReplyDelete
  17. Ik vind het enorm goed geschreven en herken heel veel dingen die hier gebeuren als normaal toen ik opgroeide in het lager en middelbaar. Het was de norm dat leerkrachten wegkeken, het onder de mat vegen als "opgroeiende jeugd", "het is maar spelen".. als het uberhaupt al opgemerkt werd want ja.. spelen kan al eens ruwer gebeuren. Ik merkte heel vaak dat meisjes aanzien werden als een ding om je hormonen op los te laten, het begint altijd met die onschuldige dingen roepen (amai die durft) en voor je het weet is je gedachtengoed zo ver geëvolueerd dat het normaal is ergens dat je zo dingen tegen een vrouw kan en moet zeggen om aandacht te krijgen.

    Je zegt dat je een soort van zesde zintuig krijgt om dit soort types van mannen te herkennen, ik heb ondertussen dezelfde kunnen aangekweekt. Ik ben heel beschermend ten opzichte van de vrouwen in mijn leven. Tuurlijk grap ik ook met hen mee als ze mannen keuren om de rollen eens om te draaien, maar bij het uitgaan of gewoon buiten zijn in het dagelijkse leven.. moet je praktisch altijd waakzaam zijn in je achterhoofd. Ik heb na enkele voorvallen in Leuven geen enkele vriendin na het uitgaan nog alleen naar haar kot laten gaan, mannen alleen op straat doen ze niet zoveel maar een meisje nodigt nog steeds uit tot van die vieze types met foute gedachten om hun slag te slaan.

    Het is heel dwaas en woedewekkend dat dit nog steeds gebeurt, iemand die je met Ă©Ă©n opmerking een onveilig gevoel kan geven. Dit slaat echter niet enkel op vrouwen, trek ineens de lijn maar door naar holebi's. Wij vrezen niet zozeer voor verkrachting of handtastelijkheden, wel voor schelden, bedreigingen en in het ziekenhuis geslagen te worden. Het is gewoon een bepaald type van menselijke gedachten dat uitgeroeid moet worden door herscholing. Die begint bij tolerantie en begrip dat niemand meer of minder is dan jou omwille van je geslacht, geaardheid, kleur, etc. Als ouders en de hele omgeving van iemand zulk gedrag zouden afstraffen zou het snel gedaan zijn, maar welke generatie gaat daarmee beginnen?

    ReplyDelete
  18. Yup. Misselijkmakend, al die verhalen, dat is het vooral. En erg, want ik (en met mij waarschijnlijk, zoals je zegt, quasi elke vrouw) herken me hier zo in: "Want ik kan je garanderen dat quasi elke vrouw een speciaal deel van haar hersenen reserveert voor dat soort gedachten."

    ReplyDelete
  19. Ik weet niet of dat 'niet zo ingewikkeld' is. Het blijft een interpretatie, van de mate waarin iemand open staat voor een contact of compliment. Ik denk dat veel vrouwen ten onrechte aannemen dat het wel duidelijk was dat ze daar niet voor in waren en dat veel mannen ten onrechte aannemen dat het wel oké was - los van flagrante overschrijdingen natuurlijk. Ik lees in de reacties en de blogs weinig zelfonderzoek daarover, van geen van beide kanten. Voor mezelf heb ik al lang geleden de conclusie getrokken om de interpretatiemarge flink te beperken. Tot bijna niets. Niet omdat ik al het deksel op de neus heb gekregen, maar omdat het steeds moeilijker wordt om te interpreteren. Het is intussen wel duidelijk wat niét ok is, maar wat wel, dat is een andere kwestie. De kans dat je verkeerd begrepen wordt is te groot. Eén verkeerde interactie is geen tien leuke interacties waard. Soms, heel soms, flap ik er in een ongecontroleerd moment toch nog eens wat uit stijl 'mooie bloes' en dan kan ik me wel 1 zeer lange seconde voor het hoofd slaan, "doe dat toch niet", wil ik terugspoelen en wissen, in afwachting van wat het verdict zal zijn. Dan flitsen alle alle rants zoals in deze blogs voorbij en denk ik "ik wil daar niets mee te maken hebben".

    ReplyDelete
  20. goh, het is ingewikkeld zoals elke sociale interactie ingewikkeld is. Je weet nooit of de ander wat jij zegt precies zo zal interpreteren zoals jij dat bedoelt. Toch wordt er alleen in deze context precies gedaan alsof mannen niet in staat zijn om in te schatten wat gepast is, en alsof vrouwen kasplantjes zijn die bij een vriendelijke blik al in elkaar kruimelen. Zo gebeurt het gewoon niet. Natuurlijk gaan er altijd flaters zijn, en grijze zones, maar die zijn niet zo talrijk en zo vervelend dat ze al de wel-overduidelijk-foute interacties in het niets doen verdwijnen. Het overgrote merendeel van deze problematiek is zo klaar als een klontje, en we moeten niet doen alsof het ingewikkelder is dan het is.

    ReplyDelete
  21. Zalig geschreven! En ik geef u helemaal gelijk. Er is een verschil tussen een compliment geven en opdringerig aandacht proberen krijgen en uw testosteron gehalte proberen aan te tonen. Bah djeezus ik word er echt ambetant van en het ergste is da bijna elk meisje al een soortgelijke ervaring heeft meegemaakt..

    ReplyDelete
  22. Ik was 18 en ging van de nonnenschool met de trein direct in de grote boze wereld werken naar Brussel. Op de trein zaten ik en andere jonge meiden in hetzelfde coupé, tot op de dag dat een jonge vent in ons midden kwam zitten, een vies boekske zat te lezen met zijn benen wijdopen en zich door zijn broek heen betasste en ons daarbij in het oog hield hoe wij zouden reageren. Wég van die plek dus en behoorlijk geschokt!

    ReplyDelete
  23. Ik was 42 en nieuw in het bedrijf, dus moest ik "getest" worden zeker? Omdat ik niet gehuwd was of een vriend had, was ik zonder enige twijfel "lesbisch", of zo beweerde toch iemand die nog gezag had ook. Diezelfde man, "vent" riep vrouwelijke collegae enthousiast naar zijn "Ă©cran" om te zeggen dat hij belangrijk nieuws ontvangen had: het was porno van de goorste soort. Dat heeft hij mij Ă©Ă©n keer gelapt maar zijn secretaresse liet zich gedwee telkens beetnemen en vond dat ze met zijn soort vuile moppen moest lachen. Ik deelde het bureau met haar en zodoende moest die man vaak in ons bureau komen. Om een dag hield ik het niet meer uit en heb hem gevraagd het bureau te verlaten toen hij weer begon met zijn vieze praat. En om af te ronden: tijdens een receptie kwam hij in mijn rondje staan en zei tegen mij, dat anderen het konden horen, "mijn vrouw zou niet jaloers zijn als ik met jou op zakenreis moest gaan, want ze weet dat ik niet van mollige vrouwen houd". Slik. Tot hij er nog aan toevoegde: "maar ik zou wel graag eens vrijen tussen je borsten". Algemeen gelach. Toen ik klacht neerlegde bij de Directeur, die N.B. een procedure in het leven had geroepen genoemd "Dignity in the Workplace", antwoordde hij: "sorry, maak ik kan hier niets tegen doen want hij heeft die dingen niet tegen mij gezegd"... Dit gebeurde rond 2000 maar ik vrees dat dit nog dagelijks gebeurt, en erger nog.

    ReplyDelete
  24. Helemaal gelijk, Annebeth! Ik walg echt van sommige reacties op andere artikels die gepubliceerd werden... Alsof wij de leuke complimentjes niet van de vuile opmerkingen en handtastelijkheden kunnen onderscheiden. Zoals je al zei... #wijoverdrijvenniet!

    ReplyDelete
  25. Akkoord en fijn om lezen. Maar als je de meeste discussies en posts nu leest dan word je daar toch niet goed van, omdat er zo algemeen wordt gesproken. De ene vrouw is wel degelijk een kasplantje, de andere een leeuwin en dan heb je alles er tussen. Zo is het met de mannen ook. Je leest helaas niet over 'onaangepast gedrag', of over 'viezerikken' of 'asocialen', of 'mensen die hun grenzen niet kennen' maar over 'mannen'. Ik voel mij dus aangesproken, ik ben er namelijk een. Elke vrouw heeft er blijkbaar al last van gehad - of toch zeer veel - dus het is veel verspreider dan gedacht. Die vaststelling roept op tot een evaluatie van je eigen gedrag als man - daarom schrijven jullie dit, mag ik aannemen? - maar het wordt er niet duidelijker op. De nuances moeten we er dan zelf in leggen. Intussen neem ik het zekere voor het onzekere. Misschien moeten de vrouwen het gewenste gedrag promoten door het zelf te doen?

    ReplyDelete
  26. inderdaad, we zijn niet sociaal gehandicapt.

    ReplyDelete
  27. verrast me niks. Ook precies de reden waarom het veel te makkelijk is om altijd te beginnen over allochtonen. De blanke middenklasse man wil zijn macho status minstens even hard bewijzen, en het gebeurt op de werkvloer ook nog veel te vaak. Niet alleen op straat.

    ReplyDelete
  28. ahja, je moest leren dat het ZIJN plek was en jij was daar maar te gast he! Daar komt het meestal op neer, jammer genoeg.

    ReplyDelete
  29. yep. Dat heb ik later toegevoegd. Je staat er zelf al niet meer bij stil hoe fucked up dat eigenlijk is.

    ReplyDelete
  30. We kunnen allemaal ons steentje bijdragen. Niet alle mannen zouden dit doen, en ook zeker niet alle jongens of pubers. Er moet met een bepaalde groep in een bepaalde situatie dus iets mislopen. We hebben al enorme stappen gemaakt op vlak van gelijke rechten en tegen seksisme, homofobie en racisme, maar er is nog altijd een lange weg te gaan. En ik heb het gevoel dat deze houding tegen vrouwen ZO "ingeburgerd" is, dat we meer pogingen moeten doen om te zien hoe fout het is. Bewuster kijken en nadenken.

    ReplyDelete
  31. oh ja ik vond dat ook "leuk" op die leeftijd. Maar ik pikte toen ook veel meer, van mannen die me lastigvielen of als een stuk stront behandelden, precies omdat ik die validatie zo graag wou. Je leert al van zo jong dat je uiterlijk en sex appeal belangrijk zijn, dat je je er gewoon bij neerlegt om the bad with the good te nemen. Ben blij dat ik daar uit ben gegroeid.

    ReplyDelete
  32. JA! mannen zijn geen sociale kneusjes, ze weten heus wel wat wel en niet kan. De mannen die over de schreef gaan, doen dat bewust en expres.

    ReplyDelete
  33. Dankjewel voor je reactie, Karolien! We zijn het helemaal eens. Je bent je er altijd bewust van en voelt je nooit echt de baas van je eigen lichaam op straat.

    ReplyDelete
  34. Je verwoordt het heel goed. Ik herkende meteen enkele van je anekdotes. Zelfs akelig goed. Ze katapulteren me meteen 17 jaar terug in de tijd. De treinanekdote maakte ik bijna letterlijk ook mee, compleet met gereedschap ongegeneerd uit de broek want we zaten alleen in de coupé. Hij vertrok pas toen ik al huilend mijn verhaal deed tegen de conducteur). Of verder terug in de tijd, toen er dingen gebeurden waarover ik nog steeds niet kan of durf praten. Of al die keren na het treinincident, zwanger of niet zwanger, alleen of in gezelschap (zelfs met kind erbij),... Al die keren vergeleek ik met wat ik als kind en jong meisje meegemaakt had en dacht ik zelf "misschien overreageer ik, want ik heb het toen ook min of meer verdragen of verwerkt" of, nog erger "misschien overkomt het alleen mij omdat ik seksuele intimidatie nu eenmaal uitlok, hoe zedig, burgerlijk, casual, doorsnee en bedekt ik er ook doorgaans bij loop. Nee, beste Marc. Ik ben An modaal, de doorsnee Vlaamse vrouw van midden de dertig en deze voor jou schijnbare faits divers klinken noch mij noch mijn vriendinnen, zussen, nichten, moeder of schoonmoeder onbekend in de oren. Je zou eens moeten weten hoeveel ik er ken die zelfs meer dan bijna-verkracht, paar keer aangeschurkt, gedwongen toeschouwer van masturbatie en gedwongen aanhoorder van de meest schunnige uitspraken zijn geweest. You have no idea!

    ReplyDelete
  35. Jawel hoor, jammer genoeg ben ik absoluut niet verrast door de reactie op dit artikel. De helft van de bevolking leeft hiermee en is ermee opgegroeid. Voel je niet verplicht om te praten over die dingen die je voor jezelf wilt houden. Je bent niemand iets verplicht. Bedankt om te delen.

    ReplyDelete
  36. Ik heb exact hetzelfde meegemaakt op de trein. Ik was ook 18 en zat alleen in een coupon met een man die begon te masturberen. Ik was op weg naar enkele kennissen, voornamelijk jongens, en toen ik na die vreselijke treinrit bij hen aankwam en vertelde wat er was gebeurd moesten ze er eens goed met lachen. Ze noemden de man een geniepige pervert en vonden mijn verhaal niet meer dan een leutige anekdote. Ik was totaal gechoqueerd, maar ik heb het eigenlijk zo snel mogelijk verdrongen. Af en toe schieten de beelden nog eens door mijn hoofd en vraag ik me af waarom ik toen niets heb gedaan. Door het lezen van al deze getuigenissen besef ik pas dat het wel degelijk een impact heeft gehad op hoe ik naar mannen kijk, mijn gevoel van veiligheid, mijn naĂŻviteit... Hoog tijd om deze problematiek uit de schemerzone te brengen!

    ReplyDelete
  37. Absoluut. Het is echt een bewustwordingsproces, want je groeit op met zoveel schaamte en legt je er na een tijdje gewoon bij neer.

    ReplyDelete
  38. Ik denk dat je, als je de tweets en de blogposts leest, toch nooit een verhaal leest waarvan je denkt "oh, dat had ik ook kunnen doen!"? Ik denk echt dat het niet zo grijs is. We worden opgevoed met dezelfde waardepatronen. De mannen die over de schreef gaan doen dat zelden of nooit per ongeluk, die doen dat bewust. Omdat ze dat opwindend vinden. Een beetje geloof in jezelf :-)

    En mensen spreken van "mannen", ja, maar dat is omdat de personen die het ons aandoen quasi altijd mannen zijn. However, dat betekent niet dat er iets scheelt met jullie als leden van het mannelijk geslacht. Het is altijd een minderheid. Wat me veel meer stoort, is dat er zoveel mannen zijn die de nood voelen om onze verhalen te relativeren of weg te wuiven. Dat zijn er veel meer dan dat er aanranders zijn. Ik mik mijn schrijfsel eigenlijk meer op hen. Dat ze snappen wat er echt gaande is, en hoe ze bijdragen aan ons gevoel van "we zeuren en zouden onze mond moeten houden". Het gaat altijd om de mannen die reden hebben om zichzelf aangesproken te voelen. Niet om alle mannen. En ik heb om me heen echt geen enkele vrouw gehoord die denkt dat alle mannen zo zijn. Zelfs niet een meerderheid. Zo bedoelen we het absoluut niet.

    ReplyDelete
  39. Ik ben al wat ouder ( 50+) maar bij het lezen van dit goed geschreven stuk komen vele onprettige herinneringen uit mijn jeugd naar boven.
    Het begon al op mijn 10de toen mijn overbuurman mij betastte. Als ik eraan terugdenk hoor ik zijn gehijg nog in mijn oor terwijl hij me tussen mijn benen pakte en mijn ( nog niet ontwikkelde) borsten.
    Toen ik 12 was stond ik oog in oog met een masturberende jongen in een recreatiepark.
    Later toen ik 14 was was ik op een feest van het werk van mijn toenmalig vriendje. Ik moest naar de wc en moest door het café. Een paar bouwvakkers stonden te biljarten en een van hen drukte me ineens tegen de muur en stak zijn hand onder mijn trui en greep me bij mijn borsten. Ik heb geworsteld en geschopt en kon uiteindelijk wegkomen maar mijn vriendje liet het gebeuren, deed niks. Daarna wilde ik naar huis en heb ik het uitgemaakt.

    Internet was er toen nog niet maar daar leerde ik op latere leeftijd dat je niet iedereen kunt vertrouwen en dat de meeste kerels uit zijn op iets meer dan een gewone babbel via ( toen nog MSN)

    Vorig jaar liep ik door mijn woonplaats en passeerde ik een stilstaande auto met daarin een man die mij strak aankeek. In het voorbijgaan zag ik dat hij zijn broek op zijn knieën had en aan het masturberen was. Ik ben gruwelijk kwaad geworden, dreigde een foto te maken waarna hij wegreed. Politie gebeld en die vertelden me dat ik de volgende keer niet boos moet worden maar zijn nummerbord moet onthouden.

    Zijn wij vrouwen alleen maar goed voor het genot van sommige kerels?
    Of je nu jong bent of oud, single of net als ik getrouwd, hoe je ook gekleed gaat over straat: wij verdienen respect!

    ReplyDelete
  40. Ik kan als gepensioneerde man nooit eens rustig over straat wandelen zonder dat telkens weer jonge wijven over mijn joy stick en genotsknikkers willen wrijven zodat ik uit pure wanhoop telkens weer naar het dichtsbijzijnde café dien te rennen om mij nolens volens met pinten bier vol te gieten om van de schrik te bekomen. Echt waar, ik voel me wel een lustobject voor jonge wijven en dat allemaal omdat ik een vette, zweterige, kale man ben die uit zijn zijn bek stinkt en zweetvoeten aroma uitwalmt, wat hun sappige preuten kennelijk van geilheid doet druipen. Was ik maar weer een jonge, slanke , frisse man met Beatle frou frou zodat de jonge wijven me zouden gerust laten. Ik ben het echt wel beu die dat feministisch fanatiek homo-ludens-foob gedoe ; BLIJF VAN MIJN LIJF en koop alkaline batterijen voor de vibrator !

    ReplyDelete
  41. Ik begrijp jullie reacties totaal niet. Ik heb het dolgraag wanneer mannen telkens weer in mijn cellulitisbillen knijpen, 's avonds heb ik zelfs nog lol wanneer ik zie dat hun vingerafdrukken er putjes in gedrukt hebben in mijn dikke, kwabberige , schommelende puddingbillen. Spijtig dat 's morgens die putjes weg zijn, maar gelukkig worden er overdag weer nieuwe in geknepen , op de trein, op de tram, op de bus, in de refter tijdens de middagpauze etc...

    ReplyDelete
  42. zou je het compliment op die wijze ook tegen jouw moeder/zus/dochter maken? ja=ok, nee=niet ok

    ReplyDelete
  43. bedankt voor je reactie! samen staan we sterk :-)

    ReplyDelete
  44. Ik ben intussen integraal mee, annebeth, ook dankzij nog wat interessante gesprekken links en rechts. Bedankt voor de verduidelijkingen en je geduld! En, vooral, veel succes met de actie.

    ReplyDelete
  45. Ik begrijp wat je schrijft, en ik weet dat je gelijk hebt. Je tekst is nogal confronterend en ik begon dan ook mijzelf te evalueren. In het verleden heb ik meisjes/ vrouwen (rond mijn leeftijd) aangesproken maar ik kan dus niet zeggen of ik dit "goed" of "fout" deed. Ik ben nogal verlegen en deed dit dan ook niet vaak (meestal werd ik dan nog gepusht door vrienden). Maar dingen zoals "Hey, je ziet er goed uit" zijn toch niet verkeerd, ofwel??? Toch kreeg ik bijna altijd zo een blik van "laat me met rust" of iets dergelijk. Dit gebeurd ook bij een gewone hey, of hallo ofzo. Soms zelf agressief. Ik ging dan gewoon weg. Aangezien dat ik altijd het deksel op mijn gezicht kreeg sprak ik steeds minder en minder meisjes/vrouwen aan. Nu spreek ik gewoon geen vrouwen meer aan.

    Ik begrijp de vooral defensieve en agressieve reactie wel maar vindt je dit dan niet spijtig? Ik ben niet de enige man/jongen die dit voor heeft. Jij schrijft hier over de mannen alsof het over iedereen van het mannelijke geslacht gaat terwijl het over een minderheid gaat. Een minderheid van de mannen die bij een meerderheid van de vrouwen een slecht gedrag vertoont...
    Verder denk ik dat deze teksten niet veel zullen helpen. Je maakt de mensen wel bewust hierdoor maar je brengt ook een veralgemening te weeg. De "bad guys" zullen hierdoor niet tegengehouden worden.. integendeel, zij lachen hier gewoon is mee en doen gewoon verder. Andere zullen meer en meer oppassen met wat ze zeggen tegen vrouwen en uiteindelijk niets meer zeggen (want bijna alles kan verkeerd geĂŻnterpreteerd worden, tis maar hoe dat je het bekijkt) wat maakt dat vrouwen bijna enkel in contact komt met van die rotzakjes. Tof he. (Ik zeg dit om je te helpen, niet om kwaad te doen).

    ReplyDelete
  46. Hey Shyguy. Deed je het aanspreken van die meisjes ook als je in groep was? Bijvoorbeeld, zoals je omschrijft, gepusht door vrienden die dan giechelend achter/om je heen stonden? Want uit mezelf sprekend kan ik zeggen dat ik die situatie ook moeilijk te plaatsen zou vinden. Ik zou het idee hebben dat de jongen die me zo aanspreekt misschien met me aan het lachen is ipv een gemeend compliment maakt, en voor je in zo'n situatie hebt beslist welke interpretatie van de situatie je kiest, ben je meestal al voorbij gestapt. Ik denk dat de meisjes wellicht dus niet kwaad keken, maar eerder in de war en defensief. Zou je zelf meteen weten hoe je moest reageren als je bijv diep in gedachten over straat liep, en een meisje met een groep giechelende vriendinnen ineens naar je riep/sprak "hey, je ziet er goed uit"? Dan ben je toch even verbouwereerd?

    Wat je deed was dus absoluut niet verkeerd of offensive, maar misschien gewoon wat ongelukkig qua keuze van moment.

    Kan je me vertellen waar je in mijn woordkeuze het idee hebt dat ik het heb over iedereen van het mannelijke geslacht? Ik heb namelijk een vriend en twee broers, en die vonden het stuk allemaal goed geschreven en voelden zich niet aangesproken. Natuurlijk gaat het over een minderheid, als het overkomt alsof dat niet zo is dan verander ik mijn formulering graag.


    Ik denk dat deze tekst wel helpt. Ik heb van mannen zowel als vrouwen voornamelijk zeer veel positieve reacties gekregen. Mijn punt gaat ook niet over "stop met vrouwen aan te spreken". Ik geloof dat het grootste deel van de mensen (tout court) weten wat acceptabel is en wat niet. Jouw eerder beschreven pogingen waren prima acceptabel, ook al resulteerden ze niet perse in succes. Zo gaat dat in de wereld. Je kan proberen maar daarom heb je niet meteen beet. Ik heb ook genoeg afwijzingen gehad, hoor. Shit happens.

    Mijn punt gaat daar niet over, mijn punt gaat over het minimaliseren van de ervaring van vrouwen door over een ander punt te beginnen. De #wijoverdrijvenniet ervaringen gaan niet over en verlegen jongen die "hey" naar je roept. Wel over momenten waar een vrouw meteen weet dat de ander haar wil intimideren. En de defensiviteit van veel mannen (veel meer dan dat er zijn die ooit dat gedrag zouden stellen) als ze er iets over horen of lezen. Ik wil ons verenigen en duidelijk maken wat het probleem is. Ik hoef de bad guys niet te stoppen (dat lukt nooit met een artikel). Ik wil de normale mannen duidelijk maken dat we hen niets verwijten, en dat ze onze kant mogen (zouden moeten) kiezen.

    Trouwens: de meeste mensen spreken anderen niet zomaar aan op straat. Ik vind niet dat dat de regel zou moeten worden, maar de wereld draait nog steeds rustig verder, en mensen geraken nog steeds prima aan een lief. Dus mensen moeten niet doen alsof dat een enorme tragedie zou zijn, als mensen nu drie ipv twee keer nadenken voor ze een ander aanspreken op straat. Zo erg is dat niet. Niet erger dan denigrerende opmerkingen wanneer je probeert te praten over traumatische ervaringen.

    ReplyDelete
  47. Ik sta altijd open voor discussie zolang het beleefd blijft, blij dat je er iets aan gehad hebt!

    ReplyDelete
  48. Enkele keren stonden ze wel vlakbij maar meestal stonden ze toch van op een afstand. Eerder het "gepusht" voor naar toe
    te stappen. En deze dingen deden zich voor bij het uitgaan (td,fuif,dancing,..),
    niet op straat. Misschien verkeerde
    woordkeuze bij verkeerde moment. maar hetzelfde gebeurd met een gewone
    "hey" of "hey, hoe heet je" of noem maar op, het maakt niet
    echt uit wat je zegt. En weet je, ik was hier gewoon niet goed in. Ik begrijp
    ook wel de defensieve houding van de meisjes/vrouwen, zeker wanneer ze al eens
    iets hebben meegemaakt.



    En mijn excuses voor mijn opmerking van het veralgemenen. Ik had al heelwat
    gelezen, jouw tekst, comments, tekst van Yasmine,... Ik heb jouw tekst nog eens
    gelezen en het stuk is inderdaad goed. Ik denk dat ik met de andere teksten wat
    in mijn achterhoofd zat. Sorry hiervoor. Maar als je alles bij elkaar ziet (niet enkel jouw tekst) dan zie je toch dat er een veralgemening gebeurd.



    Begrijp mee niet verkeerd. Ik probeer niet de intimiderende man te verdedigen,
    helemaal niet. Integendeel, ik sta achter jouw idee. Bedankt voor de reactie en de verduidelijking

    ReplyDelete
  49. Dit is zĂł knap geschreven dat ik me tijdens het lezen boos begon te maken. Niet op jou natuurlijk, maar op onze maatschappij. Vrouwen worden zo vaak lastig gevallen dat we dat maar als iets normaal zijn gaan beschouwen. Iets waarover we niet moeten zeuren en het maar gewoon aanvaarden. En daar kan ik mij dus serieus kwaad in maken.
    Het is ondertussen zelfs zo ver gekomen dat ook ik het normaal vind om nageroepen en nagefloten te worden. Dat ik vaak al op voorhand aan hun blikken kan zien dat ze wat naar mij gaan roepen. Als ik in een kort kleedje of rokje door Antwerpen loop en niet wordt nageroepen denk ik dat ik er gewoon slecht uitzie. ZĂł erg is het dus gekomen.
    Op zich kan ik er best tegen als ze naar mij roepen, ik ben het beginnen beschouwen als een compliment. Een beetje extra zelfvertrouwen zeg maar. Maar als ik de mannen dan beleefd negeer en ze daarna scheldwoorden als hoer en slet naar mijn hoofd beginnen te slingeren voel ik mij vooral vernederd.

    ReplyDelete
  50. Ik wil dit stukje even aankaarten:
    "zijn er veel mannen die, als ze alleen over straat lopen en een busje ergens voor hun zien stoppen, meteen in hun hoofd een worst case scenario overlopen van wat ze zouden doen als ze ontvoerd zouden worden? Hoe je leven er verder uit zou zien na een verkrachting? Want ik kan je garanderen dat quasi elke vrouw een speciaal deel van haar hersenen reserveert voor dat soort gedachten.".


    Ja ik denk daar aan en zeker op plaatsen waar ik niet veel kom en de buurt/weg niet goed ken. Zelf op plaatsen waar ik meermaals kom heb ik soms het gevoel me niet veilig te voelen puur door de aanwezigheid van een ander "soort" mannen, dat soort dat in mijn ogen ook jullie vrouwen lastig valt. Dit laatste gevoel krijg ik meestal als ik uitga met een lief/vriendin. Maar er zijn ook momenten waar ik alleen over straat loop op weg naar mijn wagen dat ik denk "Shit ik heb een te donkere straat gekozen om te parkeren". En dit omdat je eenmaal een voorval hebt gehad waarbij je ruzie kreeg met een andere groepje "mannen" omdat je "verkeerd" keek. Dus er zijn zeker ook mannen die het gevoel die vele vrouwen hebben, ook hebben. Ze durven er waarschijnlijk niet allemaal voor uitkomen.


    Ook vind ik het jammer dat er mensen deze artikels als algemeen beeld van de man beschouwen. Oké het is confronterend en je denkt eens na. Maar als je (volgens mij) deftig opgevoed bent dan doe je zo'n dingen niet zoals in jou artikel en in de reacties worden aangehaald. Ik begrijp zo'n gedrag niet? ik vraag mij echt af wat hun doel is met zo'n dingen? Zo krijg je toch geen lief/vrouw/one-nightstand?


    Mijn conclusie uit de verschillend artikels die ik nu gelezen heb is dat vrouwen wel degelijk lastig gevallen worden door "mannen" maar in mijn ogen zijn er genoeg eerlijke en oprechte mannen die hen hiervan kunnen en zouden moeten beschermen of toch tenminste moeten aantonen: dat is niet onze standaard.

    ReplyDelete
  51. Hey Seldo,


    first things first: ik ben het er niet mee eens dat er een veralgemenend discours heerst in de hashtag. Ik denk wel dat het zodanig confronterend is om deze verhalen te horen, dat mannen snel het gevoel krijgen dat er veralgemeend wordt. Gewoon omdat het quasi altijd mannen zijn die anderen op een bedreigende manier lastigvallen. Zowel naar vrouwen toe, als naar mannen toen (zoals jouw voorbeeld aangeeft). Maar als je echt gaat lezen wat er staat wordt er volgens mij niet of quasi nooit veralgemeend. We zien dit echt, echt, echt niet als het algemeen beeld van de man. Het doel van die mannen is om anderen te intimideren, simpel. Niet flirten of versieren, maar intimideren en je eigen autoriteit vestigen. En dat gedrag stellen ze waarschijnlijk zowel naar vrouwen als naar mannen, het neemt gewoon naar vrouwen toe een seksuele toon omdat dat een makkelijke manier is om ons te raken en te vernederen. Het erge is dat ze ons daar een gevoel van schaamte mee bezorgen, en dat dat gevoel wordt verergerd door "normale" mannen die hun kant kiezen door te doen alsof wij overdrijven. Dat is het punt van mijn post en de hashtag.

    Ten tweede: ik heb met mijn vriend ook al gesprekken gevoerd over het onveiligheidsgevoel dat mannen hebben. Ik neem dat absoluut serieus. En het zijn twee kanten van dezelfde munt. Ik vrees enkel (het kan zijn dat ik daar verkeerd in ben) dat mannen hun onveiligheidsgevoel door geweld/criminaliteit op straat meer serieus genomen wordt dan vrouwen die klagen over iemand die in hun kont knijpt of roept dat ze schone tetten hebben. Dat laatste wordt veel vaker gezien als normaal, of harmless, of iets dat je als compliment zou moeten nemen. Een groepje mannen dat je in elkaar komt timmeren, of je afdreigt, of je autoradio pikt, dat is niet iets dat zo vaak gerelativeerd wordt. Denk ik he.

    ReplyDelete
  52. http://checkthis.com/pj8u hier trouwens wat concrete tips :D

    ReplyDelete
  53. Ik denk nog steeds dat veralgemening quasi niet gebeurt onder de hashtag, maar ik snap wel dat het zo voelt als er zoveel reacties zijn :-)

    ReplyDelete
  54. Als ik tegen andere mannen vertel dat ik op straat voortdurend de omgeving scan op mogelijk gevaar, zelfs op plaatsen waarmee ik vertrouwd ben, is de reactie toch meestal dat ik paranoĂŻde ben. Tenzij het over rondlopen in Molenbeek etc gaat, want daar voelen ze zich allemaal minstens op hun ongemak.

    ReplyDelete
  55. Annabeth,


    Tuurlijk is het confronterend maar dat vind ik niet erg. Doet ons allemaal eens nadenken dat elke actie een reactie heeft en dat deze laatste niet altijd positief is is zeer spijtig en moet voorkomen worden. Enerzijds door een verandering in gedrag van deze "mannen" en anderzijds moeten omstaanders (als deze er zijn) durven reageren en het niet wegwuiven zoals nu veel gebeurd (als ik de getuigenissen lees).


    En inderdaad u heeft waarschijnlijk gelijk over het onveiligheidsgevoel van mannen is meestal iets dat fysiek valt aan te tonen waardoor het makkelijker is om vast te stellen en te vervolgen. Hier wou ik enkel aantonen dat er wel mannen zijn die jullie standpunt op dit alles begrijpen en er samen iets willen aandoen.

    ReplyDelete
  56. ik kan me inderdaad goed voorstellen dat het voor mannen onderling eigenlijk moeilijker is om toe te geven dat ze bang zijn of zich kwetsbaar voelen, dan voor vrouwen onderling.

    ReplyDelete